زخمهای نامرئی: وقتی جنگ به پایان میرسد، اما ترس هرگز

جنگ با صدای مهیب توپ ها و انفجارها آغاز میشود، اما سکوت پس از آن، اغلب بلندترین فریادها را درون انسان به جا میگذارد. این فریادها، زخم های نامرئی هستند که بر روان قربانیان، به ویژه کودکان، نقش می بندند. یک کودک ممکن است از چنگال درگیری فیزیکی نجات یابد، اما چگونه می توان او را از چنگال خاطرات وحشتناک، کابوس های شبانه، ترس از صداهای بلند و احساس ناامنی دائمی رها کرد؟

این آثار مخرب، که از آنها به عنوان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اضطراب و افسردگی یاد میشود، میراث شوم هر ناآرامی است. کودکان در این شرایط، دنیا را مکانی ناامن می بینند که اعتماد بنیادین شان به آن از بین رفته است. آنها ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران مشکل پیدا کنند، گوشه گیر شوند یا حتی به بی تفاوتی عاطفی برسند.

جشنواره بین المللی صلح و سلامت مهریا، با پذیرش این واقعیت تلخ، قصد دارد نور آگاهی را بر این زخم های پنهان بتاباند. زیرا اولین قدم برای التیام، شناختن و دیدن درد است. ما معتقدیم که نادیده گرفتن این رنج، به منزله تداوم بخشیدن به آن است.